„Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który [go] uprawia. Każdą latorośl, która we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Wytrwajcie we Mnie, a Ja [będę trwał] w was. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeśli nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. I zbiera się ją, i wrzuca do ognia, i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, poproście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami.”

J 15, 1-8

Wyobrażam sobie świeżą, piękną latorośl, która jest tak dorodna, że aż zachwyca. Latorośl ta połączona jest z krzewem winnym, z którego to pobiera wszelkie soki życiodajne. Bez tych soków uschłaby od razu. Jest ona w ścisłej zależności od krzewu i wszystko co jest jej potrzebne, wszelki pokarm, dzięki któremu żyje, otrzymuje od niego. Rolą latorośli jest być po prostu w stałej łączności ze swoim krzewem, czerpać z niego i owocować.

Przychodzą momenty, gdy wydaje mi się, że muszę sama zatroszczyć się o siebie, sama szukać sensu, sama rozwiązywać różne codzienne problemy w pracy i inne, sama radzić sobie z jakimiś trudnymi relacjami itd. A przecież mogę prosić o pomoc mojego Boga, z którym połączona jestem niczym ta latorośl z winnym krzewem. Życie w komunii ze Stwórcą daje mi pewność, że nie zginę i otrzymam wszystko czego potrzebuję w danym momencie. Jestem wolna i mogę odciąć się od Boga, zerwać z Nim więź. Ale skąd wtedy będę brać życie?

Jadwiga Wojtak