Jezus przywołał znowu tłum do siebie i rzekł do niego: «Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumcie! Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz to, co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!» Gdy się oddalił od tłumu i wszedł do domu, uczniowie pytali Go o tę przypowieść. Odpowiedział im: «I wy tak niepojętni jesteście? Nie rozumiecie, że nic z tego, co z zewnątrz wchodzi w człowieka, nie może uczynić go nieczystym; bo nie wchodzi do jego serca, lecz do żołądka, i zostaje wydalone na zewnątrz». Tak uznał wszystkie potrawy za czyste.I mówił dalej: «Co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym». Mk 7, 14-23

„Panie Ty przenikasz i znasz  mnie.” Ps 139, 1
Ty wiesz jakie jest moje serce.

W naszym życiu obecny jest grzech i niestety odpowiedzialność za ten stan bardzo często zrzucamy na innych, na okoliczności zewnętrzne. A to właśnie z nas samych, z naszego wnętrza pochodzi to zło. My możemy wybierać: błogosławieństwo albo przekleństwo, życie albo śmierć, dobro albo zło. Możemy słuchać poleceń Boga lub sprzeciwić się Jemu.

Ogromnie poruszający był dla mnie film pt. „Ludzie Boga” opowiadający o siedmiu męczennikach – trapistach z klasztoru w Algierii, którzy zostali zamordowani przez muzułmańskich fundamentalistów w 1996 r. W ostatniej scenie tego filmu, gdy zakonnicy prowadzeni są przez swoich oprawców na śmierć, słyszymy głos jednego z mnichów, który w obliczu zbliżającego się końca życia mówi: „Żyję wystarczająco długo, by zrozumieć, że jestem współwinny za zło, które niestety zdaje się rządzić światem, i właśnie to zło na oślep porazi mnie”.

„Wybadaj mnie, Boże, i poznaj moje troski,
I zobacz, czy nie podążam drogą nieprawości,
A prowadź mnie drogą odwieczną”
Ps 139, 23-24.